سبحان مرادی

سبحان مرادی

خدا دلگیرم از چشمات / چرا من و نمی بینن؟

خدا حالم بدِ پا شو / خداها که نمی شینن!

خدا حالم بدِ پاشو /    کسی جز تو کنارم نیس
دلم میلنگه میترسم / من از شعبده ابلیس

تماشایی شده دنیا /    ولی از دیدنش سیرم
تو این بیدادِ بی راهه / تقاطع داره تقدیرم

پُرم از اشتباهایی /   که دنیام و عوض کرده
تموم سادگی ها م و /   مُبدل به غرض کرده

از آینه میترسم / از چهره ی غمگینم

از این همه تنهایی / از داغ توی سینم

لبخند من از درده/ وقتی تو رو میبینم
آتیش شده خاکستر / اما من پر از کینم

افسرده و داغونم / از دست تو دل خونه
غمباد گرفته دل / خاموش شده خونه

وقتی که زمین خوردم / دستام و لگد کردی
من حقمه این روزا / سهمم بشه نامردی

دنیام و خودم ساختم / دنیایی که ویرونه
عقلم شده بود عشقت / این عاقبت اونه

از آینه میترسم / این قیافه ی من نیس
باورش واسم سخته / سهمم شده این تندیس

آخرین روزهای من نفــس بکشیـــــد

روح من را درون قفـــــــس بکــــشید

میـــــــــله های عمــــودی زنــــــدان

جای چشم های من عــدس بکشـید

گوش های حرفهای من کرند انــــگار

حقــــتان روزهای رفته ، پس بکشـید

لابــــه لای درخـــــت های زرد آلــــو

روی زنج ها فقط مـــگس بکشـــــید

دردهای رو به سکــــــوت بر خیـــزید

آخرین روزهای من نفــس بکشیـــــد

آنقدر اشتباه روی اشتباه گذاشتم

تا به تو رسیدم

خوشحالم

که برایم درس عبرت شدی!

باور کن که باورهایت
شتاب اولیه شان را از کودکیت الهام میگیرن

پس وقتی زمین خوردی
به کودکی ات برگرد

و دوباره بلند شو ...

حقیقت تلخ نیست اگر عقلت شیرین باشد!

و میدانم که ...

آنقدر خود خواهم که

جز تو به هیچکس فکر نکردم

بازگشت به صفحه ی آثار اعضا